Pokazujemy jeden z projektów konkursowych polskich pracowni, które brały udział w najważniejszym konkursie architektonicznym ostatnich lat w Polsce — konkursie na koncepcję siedziby Europejskiego Centrum Filmowego CAMERIMAGE w Toruniu. Architekci z MWM zaproponowali bryłę będącą przedłużeniem toruńskiej starówki, z fasadą nawiązującą do tradycyjnych budynków Torunia. Z zespołem rozmawiamy o tym, jak ocenia przebieg konkursu, co architekci chcieli uzyskać zaproponowaną koncepcją oraz w końcu: jak oceniają werdykt sądu konkursowego.

31 sierpnia 2021 roku rozstrzygnięto jeden z najważniejszych konkursów architektonicznych organizowanych w Polsce w ostatnich latach — konkurs na koncepcję siedziby Europejskiego Centrum Filmowego CAMERIMAGE w Toruniu. Ostatecznie zwyciężył projekt austriackiej pracowni Baumschlager Eberle Lustenau GmbH, która zdobyła najwyższą w historii polskich konkursów architektonicznych nagrodę — 1 500 000 zł, jak również zaproszenie do negocjacji w trybie zamówienia z wolnej ręki, w celu wykonania usługi na podstawie pracy konkursowej.

Do konkursu wpłynęło ponad 100 projektów z całego świata, w tym również prace autorstwa polskich pracowni. Jedną z nich było biuro MWM z Rzeszowa, które zaproponowało budynek nawiązujący do architektury toruńskiej starówki i będący elementem spajającym okoliczną powstałą w różnych okresach zabudowę. Projekt MWM nie został zakwalifikowany do drugiego etapu. Rozmawiamy z zespołem projektowym m.in. o tym, jak oceniają organizację tego ważnego konkursu, o głównych założeniach projektowych oraz pytamy, jak oceniają werdykt jury.

Katarzyna Domagała: Podczas ogłoszenia wyników konkursu Bolesław Stelmach, przewodniczący sądu konkursowego, kilkakrotnie podkreślał, że była to koncepcja bardzo trudna do opracowania ze względu na wysokie wymagania ideowe. Zgadzacie się Państwo?

MWM: Ten projekt był trudny z wielu różnych względów. Przede wszystkim lokalizowanie wielkokubatorowego budynku w centrum miasta zawsze wiążę się z ryzykiem, że stanie się on wyrwą w tkance miejskiej — zamkniętym obszarem, takim jak np. więzienie albo wielka galeria handlowa. Niby dostępny, ale tylko dla nielicznych i tylko w określonych godzinach. Takie obiekty tworzą przestrzeń martwą społecznie, ze wszystkimi tego konsekwencjami. To całkowite przeciwieństwo tradycyjnej starówki, która jest mozaiką uliczek, placów czy budynków i po której można się swobodnie poruszać na wiele sposobów.

czytaj więcej: https://www.architekturaibiznes.pl/projekt-konkursowy-siedziby-europejskiego-centrum-filmowego-camerimage-autorstwa-mwm